Zaterdag 23 september 2017

Met 2 vriendinnen Inge en Mariette ben ik in Cortina d’Ampezzo voor de Delicious TRai; Dolomiti.

https://delicioustrail.it/index_en.php

De Delicious Trail Dolomiti is een trailrun van ongeveer 43 kilometer en  circa 3.100 D+. Je mag er elf uur over doen met een checkpoint na 7 uur in de race waar je 28 km en 2500 hm  moet hebben afgelegd. Het parcours gaat door adembenemende landschappen van het UNESCO-werelderfgoed van de Dolomieten en langs indrukwekkende historische locaties. Hoogtepunten van de trail zijn:

•  Monte Lagazuoi (2.778 m) en Monte Nuvolau (2.647 m): Twee iconische bergtoppen met spectaculaire uitzichten over de Dolomieten.
• Openluchtmusea uit de Eerste Wereldoorlog: De route loopt door het grootste museum over WOI in de Dolomieten, wat een bijzondere historische dimensie toevoegt.
• UNESCO Werelderfgoed: Je rent door beschermde natuur met indrukwekkende rotsformaties en alpiene panorama’s.

Kortom, the place to be! De trail gaat langs berghutten waar op de verzorgingsposten de meest verrukkelijke hapjes zijn. Denk aan een minestronesoepje, broodjes, stukjes koek en taart, stukjes kaas, pasta, noten, chocola, polenta en zelfs wijn en bier. De trail kent ook een kortere afstand en omdat wij voor het eerst zo’n trail in het buitenland doen hebben we gekozen voor 21 km en 1500 D+. Het is prachtig weer en wij genieten volop van de tocht met fantastische uitzichten en de heerlijke hapjes. ’s Avonds is er feest en fantastisch eten verzorgd door “Cortina Delicious” een groep van chefkoks van hotels, restaurants en berghutten in de omgeving van Cortina. Dit avontuur smaakt letterlijk en figuurlijk naar meer!

Zaterdag 28 september 2024

Pas 7 jaar later ben ik opnieuw in Cortina voor de Delicious Trail Dolomiti. Deze keer met mijn partner Jan als PTA (Personal Trail Assistant ). Inmiddels is er naast de lange en korte afstand ook een medium trail: 35 km en D+2000 die je binnen 9 uur moet afleggen. Ik had mij ingeschreven voor de lange afstand maar ben enkele weken van tevoren geswitched naar de medium trail. Ondanks dat ik een trailcamp week met Mud Sweat Trails in Aosta had gedaan met flinke afstanden en hoogtemeters, nog een week bergwandelen in de Alpe Orobie en een week trainen rondom Chamonix tijdens de UTMB durfde ik de lange afstand niet aan. Met een gemiddelde  van 4 km per uur (11 uur x 4km=44km) leek het mij toch heel krap te worden en voelde ik veel mentale druk. Om met de prachtige woorden van Bernard Haveman te spreken: (ultra)running is 99% mentaal en de laatste 1% zit tussen je oren . Ik ga voor de medium trail die ook langs rifugio en Monte Lagazuoi (2.778 m) voert. Het is wederom prachtig weer en heb onderweg weer (en met name op het hoogste punt) waanzinnig mooie uitzichten. Hier en daar stukjes klimmen met handen en voeten, bovenin ligt sneeuw en is het een paar graden boven nul. Het gaat mij prima af en na 8,5 uur ben ik binnen. Uiteraard weer met heerlijke hapjes onderweg en ’s avonds lekker eten. Dus tja, dit smaakt toch echt naar alsnog de langste afstand waar ik met deze ervaring wel vertrouwen in krijg.

Zaterdag 27 september 2025

Ditmaal ben ik samen met mijn PTA (partner Jan) en mijn oudste zoon Hidde afgereisd naar Cortina. Hidde gaat voor de korte trail zonder enige noemenswaardige voorbereiding maar fysiek en mentaal is hij sterk.

De voorbereiding was pittig voor mij, temeer ik een mini sabbatical had gehad: 4 weken solo fietsen in een heet Sulawesi en daarna een roadtrip van 5 weken met mijn partner door Australië. Ik heb echt de waarde leren kennen van sporten met een groep, het sociale element en ‘gewoon’ een programma kunnen volgen. Nu moest ik het allemaal zelf bedenken en mezelf motiveren 10 weken lang, ik vond het pittig! Begin augustus heb ik Monique Kappert gevraagd of ze mijn (mental) coach wilde zijn voor de laatste weken. Zij heeft mijn trainingsprogramma wat bijgesteld en eenmaal terug in NL tijdens VF nog waardevolle tips gegeven en de nodige positiviteit.

’s Ochtends om 7.00 uur sta ik aan de start bij het kerkje in Cortina. Waarom eigenlijk nog die lange trail? Naast dat ik mijn grenzen verleg door 1000 hm (en 6 km meer) meer te maken dan vorig jaar zit dat in de route. Na het checkpoint ga je namelijk omhoog en leg je de laatste 660 hm af in Galleria del Lagazuoi voordat je op het hoogste punt bij rifugio en Monte Lagazuoi komt. Met helm en hoofdlamp ga je in de berg (koud en nat) door een uniek historisch gebied. Galleria Lagazuoi is een tunnelnetwerk dat tijdens de Eerste Wereldoorlog in de rotsen werd uitgehouwen door Italiaanse soldaten terwijl zij vochten om stand te houden tegen het Oostenrijks-Hongaarse leger. Overleven in de hoge bergen was natuurlijk buitengewoon zwaar door de ijskoude temperaturen, lawines en constante dreiging van vijandelijk vuur. De tunnel slingert zich door de rotsen heen, onderweg kom je langs kleine grotten en kamers die dienst deden als uitkijkposten, opslagruimtes of geïmproviseerde barakken. Sommige ruimtes bevatten nog steeds sporen van het leven tijdens de oorlog: bedden, kachels, oude gereedschappen en zelfs verroeste wapens galleria-lagazuoi- Dit lijkt me nou toch zo bijzonder om mee te maken!

De eerste verrassing is dat de start wordt uitgesteld tot 7.15 uur, waarom wordt niet verteld. En dat er ‘minor changes’ zijn in de route voor onze eigen veiligheid. Het weer is dit jaar niet zo mooi, zwaar bewolkt, er valt regen en in het bos is het enorm nat en glibberig. Desalniettemin klim en daal ik gestaag omhoog en ga ik lekker. Onderweg zijn er acht posten waar ik max. 10’mag pauzeren volgens mijn schema. Bij de 3e VP is ook mijn zoon Hidde en lopen we een klein stukje gezamenlijk op, erg leuk. Al snel splitsen zich onze wegen weer en begint voor mij de (technische) afdaling naar het checkpoint. De route gaat niet langs rifugio Nuvolau, vanaf 2500 meter ligt er al sneeuw dus dat zal de minor change wel zijn denk ik. Ruim op tijd ben ik bij het checkpoint en ben ik helemaal in mijn nopjes dat ik hierna de tunnel in ga. Het gaat echt gebeuren! Opgewekt klim ik verder totdat ik bemerk dat het pad afvlakt en het toch wel erg lang duurt voordat ik bij de ingang van de tunnel ben. Ik heb toch niet een afslag gemist? Maar nee, dat lijkt me sterk. Toch maar eens vragen aan andere lopers….. Pas het 3e stel spreekt Engels en dan klinken de vernietigende woorden “Oh no, we’re not going to Lagazuoi, lots of snow up there”. Ik weet niet wat ik hoor: ‘niet door de tunnel en niet naar de top’? Dat is 6 km korter en 700 hm minder, hier ben ik niet voor gekomen…. Ik ben zwaar teleurgesteld en ga eerst maar eens een stukje wandelen en het bericht in de support app zetten.

Het is nog 7 km naar de finish in Pocol en het is inmiddels weer begonnen met regenen. Ik zal toch moeten finishen en na 10’ begin ik maar weer met rennen. Ik heb flink de pé in, dit is een goede oefening in mentale flexibiliteit, dit scenario had ik van tevoren niet bedacht. Na 8 uur en 21 minuten finish ik in Pocol en heb ik in tijd, afstand en hoogte ongeveer hetzelfde gedaan als vorig jaar. Ik heb zeker genoten, het is een hele mooie route alleen was er dit jaar overmacht door het weer. En beslist geen minor maar major change in de route. Waarom niet op de dag van de race gecommuniceerd wat de change was? Maar achteraf denk ik ‘als ik het ’s ochtends al had geweten had ik waarschijnlijk helemaal niet meer gemotiveerd gelopen’. Dus beter zo.

Zaterdagavond genieten we weer van heerlijk eten in de feesttent en denk ik ‘ik ben hier nu drie keer geweest en heb het nu wel gezien’. Zondagavond landen we op Schiphol en denk ik ‘ach, over een jaar is het misschien toch wel leuk om de route met tunnel nog 1 keer te proberen’, zoiets kruipt onder je huid.